Er komt in veel carrières zo’n moment waarop je op een maandagochtend je laptop openklapt en denkt: Is dit het nog? Niet omdat je werk verschrikkelijk is of je collega’s vervelend zijn, maar omdat er iets zachtjes begint te knagen. Een verlangen dat fluistert: Het mag anders. Ík mag anders.
Het zijn vaak geen grote crisissen die dat in gang zetten, maar subtiele verschuivingen:
Je voelt dat je uitgegroeid bent in wat vroeger precies goed was.
Je mist iets dat je nog niet kunt benoemen.
Je wilt meer richting, verdieping, betekenis… maar je weet nog niet hoe.
En dat is grappig, want op dat moment ontstaat er iets dat we nauwelijks herkennen: het begin van een nieuw begin.
Het echte nieuwe begin gebeurt van binnen
We hebben een romantisch beeld van veranderen alsof het pas écht telt als je alles omgooit — je baan, je huis, je leven. Maar zo werkt het meestal niet. Een nieuw begin gebeurt niet op het moment dat je je ontslag indient. Het gebeurt op het moment dat je eerlijk bent tegen jezelf.
Ik herinner me een coachee die tegen me zei:
“Iedereen zegt dat ik het goed voor elkaar heb. En dat is ook zo.
Maar van binnen voel ik dat ik op halve kracht leef.”
Niet ongelukkig, maar ook niet gelukkig genoeg om niets te veranderen. Dat is vaak hoe het begint.
Je hoeft niet te breken om te veranderen
Veel mensen denken dat je pas mag veranderen als je vastloopt, alsof je eerst een burn-out moet hebben of een dramatisch moment nodig hebt. Maar dat is niet waar. Er zijn mensen die hun leven volledig omgooien vanuit crisis en er zijn mensen die veranderen vanuit nieuwsgierigheid, verlangen en groei. Het tweede is een stuk vriendelijker voor jezelf.
Begin met meenemen wat wél klopt
Opnieuw beginnen betekent niet dat je alles moet wegstrepen. Het begint met ontdekken wat je níét kwijt wilt. Dat is iets wat we te weinig doen: inventariseren.
Wat werkt eigenlijk nog heel goed?
Wat geeft mij energie?
Wat heb ik opgebouwd dat waardevol is?
Welke talenten, ervaringen en relaties wil ik meenemen?
De kunst is eigenlijk niet jezelf opnieuw uitvinden maar de kunst is jezelf herinneren. En dan ga je met die versie van jezelf een nieuwe keuze maken.
Kleine stapjes, stille koerswijzigingen
De grootste veranderingen beginnen vaak heel klein: een half uur extra tijd voor dat project waar je hart sneller van gaat, een opleiding naast je baan, een gesprek met je manager waarin je eindelijk hardop zegt wat je nodig hebt of een 30-dagen experiment,.. Verandering hoeft dus niet dramatisch te zijn. Een paar graden koersverschil vandaag brengt je immers over een jaar al op een compleet nieuwe plek. En het mooiste is: onderweg ontdek je wat wel werkt, wat niet, en wat bij je past. Helderheid ontstaat door te gaan, niet door te wachten.
Van wie verwacht je eigenlijk toestemming?
Veel mensen blijven hangen in dat tussenstuk omdat ze eerst alles helder willen hebben:
Waar het naartoe moet
Hoe het eruit moet zien
Hoe anderen erop gaan reageren
Maar eerlijk… Van wie moet je toestemming krijgen? Van je manager? Je partner? Het universum? Of misschien — en dit is meestal het antwoord — van jezelf!
En soms wordt klein toch groot
En dan gebeurt er iets bijzonders. Je begint in het klein, je probeert, onderzoekt, schuift, leert, finetunet… En voor je het weet voel je: Dit is niet langer een experiment. Dit ben ik. Op dát moment wordt een kleine keuze misschien wél een grote stap:
Een andere functie
Een nieuw bedrijf
Een dag minder werken
Een eigen onderneming
Een nieuwe richting
Maar nu met veel minder angst — omdat je het niet uit het niets doet. Het is geen sprong in het diepe. Het is een logische volgende stap.
Een nieuw begin is geen breuk — het is een beweging
De kunst van opnieuw beginnen is niet je leven omgooien maar je leven verfijnen. Het is trouw blijven aan jezelf terwijl je verdergaat. Want purpose is geen groot einddoel, het is een kompas. En elke keer dat je de moed hebt om te luisteren naar wat klopt, zet je een nieuwe stap in de richting van wie je eigenlijk al was.